Пасля Мазырска-Калінкавіцкай аперацыі (студзень 1944 г.) 61-я армія Беларускага фронту за зіму і вясну 1944 г. прасунулася ўздоўж правага берага ракі Прыпяць і на захад да г. п. Ратна (Украіна). Тут савецкім войскам супрацьстаяла 2-я нямецкая армія, асноўныя сілы якой замацаваліся на левым беразе Прыпяці. На гэтым участку, асабліва ў сакавіку 1944 г., вяліся баі мясцовага значэння, у тым ліку на тэрыторыі паўднёвых раёнаў Брэстчыны.

У перыяд адраджэння польскай дзяржавы (канец 1918 г.) кіруючыя кланы Польшчы выношвалі заваёўніцкія планы, імкнуліся далучыць землі былога Вялікага Княства Літоўскага ў межах 1772 г. Пры падтрымцы Англіі, Францыі і ЗША польская армія была даведзена да 545 тыс. чалавек, добра ўзброена. Польскі ўрад адмаўляўся ад перамоў з Савецкай Расіяй, не прызнаваў Беларускую ССР. У пачатку 1919 г. Польшча пачала ваенныя дзеянні супраць савецкіх рэспублік. 20 лютага польскія войскі захапілі г. Брэст-Літоўск (цяпер Брэст).

Аляксандр Аляксандравіч Лучынскі нарадзўся 23 сакавіка 1900 г. у г. Кіеве. Бацька, Аляксандр Лаўрэнцьевіч Лучынскі, рускі афіцэр, удзельнік Руска-японскай (1904–1905) і Першай сусветнай войнаў, быў камандзірам палка ў час Брусілаўскага прарыву, у лютым 1917 г. яму прысвоена званне генерал-маёра, з мая 1918 г. у Чырвонай арміі інспекціраваў пяхоту, затым выкладаў тактыку на курсах чырвоных камандзіраў.

Васіль Канстанцінавіч Луцкін нарадзіўся 5 красавіка 1914 г. у вёсцы Пустынкі Мсціслаўскага павета Магілёўскай вобласці (цяпер Мсціслаўскага раёна Магілёўскай вобласці), у сялянскай сям’і. У 1934 г. скончыў Мсціслаўскі педагагічны тэхнікум, працаваў настаўнікам у Мсціслаўскім раёне. З 1939 г. — у Чырвонай арміі, удзельнік Савецка-фінляндскай вайны (1939–1940). Член ВКП(б) з 1940 г. Вучыўся на курсах у Ваенна-палітычнай акадэміі імя У. І. Леніна, затым служыў у Лепельскім артылерыйска-мінамётным вучылішчы.

Рыгор Мацвеевіч Лінькоў нарадзіўся 4 лютага 1899 г. у сяле Васільеўка Арэнбургскай губерні (цяпер Акцябрскага раёна Арэнбургскай вобласці) у сялянскай сям’і. У Чырвонай арміі з 1918 г., удзельнік Грамадзянскай вайны, ваяваў у частках В. К. Блюхера і партызанскіх атрадах, у 1919 г. звольнены з арміі. Быў на партыйнай і гаспадарчай рабоце. З 1924 г. вучыўся ў Арэнбургскай савпартшколе, у 1931 г. скончыў рабфак, у 1933 г. — Камуністычны ўніверсітэт.

Канстанцін Андрэевіч Сумар нарадзіўся 15 студзеня 1949 г. у вёсцы Вічын Лунінецкага раёна Пінскай (цяпер Брэсцкай) вобласці. Бацькі, Андрэй Максімавіч і Еўдакія Аляксееўна, былі калгаснікамі, выхавалi шасцёра дзяцей. Канстанцін вучыўся ў Дварэцкай сярэдняй школе, быў выдатнiкам, атрымаў сярэбраны медаль. Працоўную дзейнасць Канстанцін Сумар пачаў у 1968 г. на пасадзе загадчыка Дварэцкага сельскага клуба. З 1970 г. быў інжынерам-гідрамеліяратарам калгаса імя Леніна Лунінецкага раёна.

Васіль Яўхімавіч Чарнышоў нарадзіўся 26 жніўня 1908 г. у сяле Краснае Лівенскага павета Арлоўскай губерні (Расія) у беднай сялянскай сям’і. З трынаццаці гадоў пачаў працаваць на Троіцкім заводзе, затым на чыгуначнай станцыі Бранск. У 1926 г. прызваны ў Чырвоную армію, у 1927 г. скончыў Арлоўскае ваеннае пяхотнае вучылішча і неўзабаве дэмабілізаваўся, быў накіраваны на вучобу. У 1930 г. скончыў Бранскі камуністычны ўніверсітэт, знаходзіўся на камсамольскай рабоце ў Бранску, Клінцах, Благавешчанску.

У ліпені 1943 г. па ўказанні ЦК КП(б)Б на базе міжраённага «Камітэта барацьбы з нямецкімі акупантамі» (арганізаваны 12 мая 1942 г.) быў створаны Брэсцкі абласны антыфашысцкі камітэт, які працаваў пад кіраўніцтвам Брэсцкага падпольнага абкама КП(б)Б. Сакратаром антыфашысцкага камітэта быў Іосіф Паўлавіч Урбановіч (1907–1944), яго намеснікам, другім сакратаром — Мірон Емяльянавіч Крыштафовіч (1899–1985). Камітэт знаходзіўся ў распалажэнні партызанскай брыгады імя П. К. Панамарэнкі Брэсцкага злучэння. Вёў арганізацыйную і палітыка-масавую работу па ўзмацненні барацьбы насельніцтва і партызанскіх атрадаў супраць нямецка-фашысцкіх захопнікаў. Напярэдадні вызвалення Брэстчыны ад акупантаў камітэт аб’ядноўваў у 11 раённых арганізацыях 422 ячэйкі, якія налічвалі 1 893 падпольшчыкаў.

На пачатак 1943 г. на акупіраванай тэрыторыі Брэсцкай вобласці дзейнічалі 25 партызанскіх атрадаў (больш за 3 тыс. чалавек). Сярод невялікіх атрадаў ішоў працэс арганізацыйнага ўмацавання. У ходзе баёў яны папаўняліся асобнымі партызанскімі групамі, альбо аб’ядноўваліся з такімі ж атрадамі, удасканальваючы структуру і баявое майстэрства. ЦК КП(б)Б у студзені 1943 г. прыняў рашэнне аб накіраванні ў Брэсцкую вобласць групы кіруючых работнікаў на чале з упаўнаважаным ЦК і Беларускага штаба партызанскага руху Сяргеем Іванавічам Сікорскім з мэтай далейшага разгортвання партызанскага руху і падпольнай работы ў тыле ворага.

Віктар Іванавіч Бурскі нарадзіўся 10 красавіка 1938 года на станцыі Бялынкавічы Касцюковіцкага раёна Магілёўскай вобласці ў сям’і чыгуначніка. На пачатку Вялікай Айчыннай вайны сям’я была эвакуіравана ў Тамбоўскую вобласць. Бацька, Іван Браніслававіч, працаваў начальнікам калоны па будаўніцтве чыгункі, добраахвотнікам пайшоў у Чырвоную армію, загінуў на фронце ў 1942 годзе. Маці, Марыя Адамаўна, з дзяцьмі вярнулася на радзіму ў 1944 годзе, адна падняла трох дзяцей, усе скончылі 10 класаў.